تولیدکنندگان نساجی پارچه فاستونی برک در انگلستان در قرن هجدهم، این پارچه مدرن را توسعه دادند.
منبع نام این پارچه همچنان مورد بحث است، اما بسیار بعید است که حداقل یک نظریه ریشه‌شناختی که به طور گسترده رایج شده باشد صحیح باشد: برخی منابع نشان می‌دهند که کلمه «کمدل» از زبان فرانسوی Corde du roi (بند پادشاه) گرفته شده است و درباریان و اشراف در فرانسه معمولاً این پارچه را می پوشیدند، اما هیچ داده تاریخی این موقعیت را تأیید نمی کند.
در عوض، به احتمال زیاد تولیدکنندگان پارچه بریتانیایی این نام را از «پادشاهان کورد» گرفته اند، که مطمئناً در اوایل قرن نوزدهم وجود داشته است. همچنین ممکن است که این نام ریشه خود را از نام خانوادگی بریتانیایی گرفته باشد.
صرف نظر از این که چرا این پارچه را “کمک دار” می نامند، در طول دهه 1700 در بین تمام اقشار جامعه بریتانیا محبوبیت زیادی پیدا کرد. با این حال، در قرن نوزدهم، مخمل به عنوان مجلل ترین پارچه موجود برای نخبگان، جایگزین مخمل شد و مخمل نام مستعار تحقیرآمیز “مخمل انسان فقیر” را دریافت کرد.
کوردورو در طول جنگ جهانی اول محبوبیت دوباره پیدا کرد و برای مدت کوتاهی به پارچه پیش فرض لباس های پیاده نظام و همچنین یونیفرم های مدرسه آن دوره تبدیل شد.
این پارچه در نیمه اول قرن بیستم محبوبیت معقولی داشت تا اینکه در دهه 1950 از مد افتاد.
در طول دهه 1970، کرادو از احیای گسترده ای در فرهنگ غربی برخوردار شد و گروه هایی مانند Grateful Dead دوباره این پارچه را در سراسر ایالات متحده محبوب کردند.
گاهی اوقات به عنوان بازگشتی به فرهنگ طبقه کارگر در اوایل قرن بیستم دیده می شود و گاهی اوقات به سادگی به عنوان یک پارچه “شیاردار” با رنگ ها و بافت های منحصر به فرد در نظر گرفته می شود، کرفس به سرعت به پارچه تعیین کننده این دوره تبدیل می شود.
